Bugün, 23 Nisan 2024 Salı
Bu sayımıza Kırklareli'nin Kofçaz İlçesi'ne bağlı köylerin tanıtımıyla devam ediyoruz. Kofçaz'ın birçoğu Osmanlı-Türk döneminde kurulmuş köklü tarihe sahip köylerdir. Burada Osman
Öte yandan yörenin manevi aydınlanması için Anadolu erenleri önderliğinde yöreye iskan ettirilen Alevi-Bektaşi inancına sahip Türkmen toplulukları varlıklarını bugüne değin sürdürmeyi başarmışlardır ve halen sürdürmektedirler. Bazı köylerin nüfus yapısı ise Balkanlar’dan göç eden Türkler ve Tatar-Çerkez göçmenlerle çeşitlenmiştir.
KOFÇAZ’IN KÖYLERİ ŞUNLAR
AHLATLI: Plevne Savaşı ve 1878 sonrası hızlanan göçlerle, özellikle Bulgaristan’dan gelen Türk topluluklarınca kurulmuş göçmen köylerindendir. Eski adı “Ah Atlı” iken dile kolaylık olsun diye bugünkü adı olan Ahlatlı’ya dönüşmüştür.
AHMETLER: Osmanlı döneminde “Ahmedler” olarak bilinen köy Evladı Fatihan Yörüklerinin iskan edildiği bir köydür. Tarım ve hayvancılık ev ekonomisi ölçeğinde köylünün geçim kaynağıdır.
AŞAĞI KANARA: Kanara, Salhane demek olup muhtemelen Osmanlı döneminde askerin iaşesi için büyük ölçüde hayvan kesimi yapılan yerlerden birisi olduğu düşünülmektedir. “Kanara-i Zir” ismiyle bilinirdi. Eski ve geleneklerine bağlı bir köydür. Ev ekonomisini döndürebilecek kadar tarım ve hayvancılık ile geçimini sağlamaktadır.
BEYCİ:Tarım, havancılık ve orman işçiliği ile geçimini sağlayan bu köy eskiden “Penço mahalle” olarak anılmaktaydı.Halk arasında dile daha kolay geldiği için "Beyciler" olarak da dillendirilmektedir.
DEVLETLİAĞAÇ: Köyün adının dayandırıldığı 1.Murat Han’a atfedilen bir hikayesi vardır. Bu rivayete göre, Sultan 1.Murat Trakya’nın bu kesimlerinde Bizanslı Rumlar tarafından başlatılan kargaşayı bastırmak üzere yöreye gelir. Köyün kurulduğu yörede beraberindeki askerlerle dinlenmek isteyen Sultan 1.Murat burada gazilerle bir araya geldi ve burada kendisine ikramda bulundu. Sırtını dinlenmek için bir kaba ağaça dayadığı için bu ağaca ithafen “Devletli Kaba Ağaç” denildi. Yöre sonraki dönemlerde de Osmanlı askerlerinin iaşesi için ev sahipliği yapan, ordugahın güzergahlarından biri olan ve tarih boyunca katıksız Türk kalmayı başarmış bir köydür. Tarım hayvancılık ile mandıracılık faaliyetleri köyün geçim kaynakları arasındadır.
ELMACIK : Elmacık eski dönemlerde padişahın vakıflarına gelir sağlayan bir yerleşimdi. Şimdilerde ise Kırklareli’ye yakınlığı ve Kofçaz yolu üzerinde oluşuyla diğer köylerden biraz daha gelişmiş, tarım ve hayvancılığın yanı sıra bir parça da ticaretin görüldüğü bir köydür.
KARAABALAR: Osmanlı dönemindeki adı “Karabalak” veya “Karabalar”dır. Kolay söylenebilmesi için Karaabalar’a dönüşmüştür. Tarım ve hayvancılık bu köyün de başta gelen geçim kaynaklarıdır. 19. Yy gezginci Bektaşi dervişi ve halk ozanı “Hayrani” buradan yetişmiştir. Eski gelenek ve göreneklerine bağlı, kültür öğelerine sahip çıkan bir köydür.
KOCATARLA: Köyün başlıca geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Halk kültürü ve folklorik özellikleri yönünden zengin, yeniliğe açık, aydın-okumuş bir köydür.
KOCAYAZI: İlçenin sosyo-ekonomik olarak en hareketli köylerindendir. Türk-Bulgar nüfusun karışık yaşadığı bu köy Balkan Savaşları sonunda Bulgarlar’ın yöreden gitmesiyle Türkler’e kalmıştır. 3 adet ayazması ve “Asker Çeşmesi” ile “Ayva Altı” mesire yerleri ile göz dolduran bir Pomak köyüdür.
KULA: Sınır köylerinden olan Kula tarım hayvancılık ve orman işçiliği ile geçimini sağlayan küçük bir köydür. Balkan savaşı sonrası anlaşmalarla gerçekleştirilen mübadele ile yöreye yerleştirilmişlerdir.Köyün dokusunu yansıtan köy evleri görülmeye değerdir.
MALKOÇLAR: Köyün adı Osmanlı’nın Rumeli’de fetihlerinde önde gelen akıncı ailelerinden Malkoçoğulları’nın adını taşımaktadır. Bu aileden yetişen fertlerin Rumeli’de büyük yararlıkıları olmuş, bazıları üst düzey görevlere kadar gelmişler ve Balkanlar’da çeşitli vakıf eserleri yaptırmışlardır. Bu değerli ailenin hatırasına ismini alan Malkoçlar köyü, tarım ve hayvancılıkla geçimini sağlayan, geleneklerine bağlı eski Türk köylerinden birisidir.
TATLIPINAR: Köy Bulgaristan sınırı boyunda kurulmuştur. Eski yerleşimlere ait kalıntılara ev sahipliği yapmasının yanı sıra, eskiden civarda bir Ermeni mahallesi olduğu bilinmektedir. Köyde mezarı olan “Kalfa baba” söylencesi, bu zatın köyün kurucularından bir akıncı komutanı olduğunu söyler bize. TASTEPE (TAŞTEPE): Köyün asıl adı Taştepe’dir. Halk diline Tastepe olarak yerleşmiştir. Tarım,hayvancılık ve orman işçiliğiyle geçinen köy, Osmanlı’nın son dönemlerinde Osmanlı’ya büyük zararlar veren Bulgar çetecilerin barınağı olmuştur.
TERZİDERE: Köyün adının Yıldırım Beyazıt’ın oğullarından Emir Süleyman’ın lalası Terzibaşı Zağnus’tan geldiği düşünülmektedir. Topçular köyü gibi Alevi-bektaşi kültür öğeleri açısından zengin folklorik özellikler taşıyan, aydın, okuma yazma oranı yüksek, Kofçaz’ın sosyal yaşantısı yüksek köylerindendir.
TOPÇULAR: Tarih süzgecinden geçirilmiş geleneksel kültür öğelerini en diri yaşatan, Alevi-Bektaşi inanışının Trakya’daki merkezi denilebilecek bir köydür. Her yıl köye adını veren “Topçu Baba” adına düzenlenen anma etkinliklerine Trakya’dan ve Anadolu’dan binlerce ziyaretçi gelmektedir. Topçu Baba’nın yörenin manevi aydınlanması için gelmiş Horasan erenlerinden olduğu, kardeşlerinden birinin Pınarhisar’ın Erenler köyündeki “Binbir Oklu Ahmet Baba” olduğu rivayet edilmektedir. Kardeşi Osmanlı devlet geleneğine asker ve idari olarak çok bağlı bir kişilik iken, Topçu Baba ise irşad etmekle vazifeli olduğu halka daha yakın durmuş, sevgisini bugüne değin artarak sürdürmeyi başarmıştır. Yörede Alevi-Bektaşi inanışına göre yörede “Baba” diye anılan başka yatırlar da bulunmaktadır. Köy Trakya’daki Alevi-Bektaşi inanç ve kültür öğelerinin araştırılabilmesi için büyük bir folklorik membağdır.
YUKARI KANARA: Aşağı Kanara köyünü anlatırken bahsettiğimiz gibi Kanara, Salhane demek olup muhtemelen Osmanlı döneminde askerin iaşesi için büyük ölçüde hayvan kesimi yapılan yerlerden birisi olduğu düşünülmektedir. Yukarı Kanara eski dönemlerde “Kanara-i Bala” ismiyle bilinmektedir. Kofçaz’ın köy ekonomileri tarım, hayvancılığa dayalı olup, son yıllarda arıcılık ve meyvecilikte gelişmiştir.
Hazırlayan/Seyit SÜREN
