Birinci adam sabahları erkeden kalkıyor, ağaç kesmeye başlıyormuş, bir ağaç devrilirken hemen diğerine geçiyormuş. Gün boyuca ne öğle yemeği için kendine vakit ayırıyormuş. Akşamları da arkadaşından birkaç saat sonra ağaç kesmeyi bırakıyormuş. İkinci adam ise dinleniyor ve hava karamaya başladığında eve dönüyormuş. Bir hafta boyunca bu tempoda çalıştıktan sonra sora ne kadar ağaç kestiklerini saymaya başlamışlar. Sonuç: İkinci adam çok fazla kesmiş. Birinci adam öfkelenmiş:”Bu nasıl olabilir? Ben daha çok çalıştım. Seden daha erken işe başladım, senden daha geç bitirdim. Ama sen daha fazla ağaç kestin. Bu işin sırı ne? İkinci adam yüzünde tebessümle yanıt vermiş:”Ortada bir sır yok. Sen durmaksızın çalışırken ben arada bir dinlenip baltamı biliyordum. Keskin baltayla, daha az çabayla çok ağaç kesilir.”
Kendinizi geliştirmek, baltamızı bilemektir. Kendimize zaman ayırıp, yaşamamızı objektif bir bakışla gözden geçirmektir. Zayıf bulduğumuz alanlarımızı geliştirmek için çaba göstermektir. Bu zihnimizin, ruhumuzun karakterimizin güçlenmesi için olmazsa olmaz bir koşuldur. Delfi’deki ünlü tapınakta Sokrates’in şu sözü yer alır.”İnsan kendini Tanı”
Kendini tanımak, şu anda olduğumuz noktayla olmak istediğimiz nokta arasındaki yoldur. Kedini tanımak kendinizi nasıl gördüğünüzle ile başkalarının bizi nasıl gördüğü arasında açı olmaması anlamına gelir.
Bireysel ve iş yaşamımızda başarılı, mutlu ve doyumlu olmak istiyorsak, baltamızı bilemek için kendimize zaman ayırmalıyız.
