Kapaklı’da kurumlar bir bir yerini almaya başladı. Kaymakam’ın göreve başlamasıyla start alan ilçe olmanın unsurları yavaş yavaş yerine oturtulmaya çalışılıyor. Resmi kurumlara yer tahsisi, bu kurumların geçici binalarda ya da kendi hizmet alanlarında halka kapılarını açmalarına fazla bir zaman kalmadı. Kapaklı’da asıl mesele bundan önce yapılmış ve bundan sonra yapılacak olan hizmetlerin ilçelikle bağdaşır nitelikte olmasıdır. Kapaklı, yerel yönetime dair hizmet alanlarında bunun sancılarını çekmeye başladı bile. Hızlı büyüyen bir yerleşim birimi olması nedeni ile imar konusunda daha fazla çarpıklıklarla iç içe.
Dedik ya bunlar hızlı büyümenin sonuçları. Belki çok daha sistemli bir imar politikasıyla çarpık kentleşmenin az da olsa yaşanmaması sağlanabilirdi. Altyapı ile birlikte üstyapı unsurları çağdaş kent normları şeklinde oluşturulabilirdi. Kapaklı’nın aldığı göçü görerek iştahı kabaran gayrimenkul yapım işi ve ticareti ile uğraşan kişiler, kuralları zorlamak adına her yolu denemişler. İhmalin, iltimasın ve günübirlik politikaların iş kuralları arasında yer bulması sonucunda, sancıları uzun süre devam edecek olan hastalıklar da bir bir meydana çıkıverdi.
Yaşamış olduğumuz Marmara depremi sonrasında imar konusunda birçok yaptırımın çerçevesi kanunlarla çizildi. İki bina arası sokak ve cadde tanzimi, her sokağa araç giriş çıkışı, Araç parkı, belli oranda bahçe teşekkülü, çevrenin ağaçlandırılması, yangın merdiveni, sığınak, ısı yalıtımı ve asansöre varıncaya kadar bina çevresi esas olmak üzere her şey düşünülmesine rağmen, bu esaslara dair uygulamanın yüzde kaç oranına denk geldiğini merak etmiyor değilim.
Kapaklı’da vitrin olmadığı gibi vitrine dair malzemede yok. İki kuşak öncesine has bir görüntü nahoşluğu söz konusu. Yani işin açıkçası yeni dönem yerel yönetim kadrosunu zorlu bir maraton bekliyor. Umarım ki oluşturulacak olan kadro, menfaat ve kaprislerinden ziyade Kapaklı’nın menfaatlerini ön planda bulundurur.
Asim YAVUZ
